Sytuacje, komplikacje

Po historii była normalna tradycyjna przerwa...Nie, nie była normalna... Kuba... Podszedł do mnie i zapytał jakby nigdy nic, gdyby nie jego oczy..
-Cześć piękna!
-Cześć.
-Miło mi cię widzieć, Anitko.
-Ciebie również, a co słychać??
-Ooo, no nie kogo ja oszukuję??
-Ale o co ci chodzi??-wiedziałam, że ta rozmowa przejdzie na inne tory...
-Nie chce być natrętny, ale wiesz, że prawie każda minuta jest coraz trudniejsza, bo nie wiem co powiesz??-pięknie!! Co mam odpowiedzieć?? Nie wiem daj mi spokój?? Nie mogę tego tak zrobić... Nie mam na myśli to, że jestem sama i nie mogę się obronić od zaczepek rówieśników, ale oni mi dokuczają, a nie mówią mi takie rzeczy...OMG!! Chyba za długo milczałam...
-Nie chcesz ze mną rozmawiać?? Nie chciałem tego... znaczy cie urazić... Przepraszam...
-Nie!! Nie chodzi o to!! To trudne... chyba... na razie nie jestem gotowa, bo niedawno zakończyłam jeden...dasz mi jeszcze trochę czasu?-wiem nie do końca to prawda...nie wiem, ale ja nie do końca kłamałam, ciężko mi zacząć z kimś chodzić, mimo to, że koleżanki nie rozumieją mnie, czemu miałam, tylko jednego chłopaka, a one w roku nawet po trzech, czterech... Nie lubię tak przebierać w uczuciach, w chłopakach, to dla mnie nie jest nie wiadomo jak ważne... ale jak jest to niech traktuje mnie tak jak ja siebie...mądrze...UUU moje rozmyślania zaszły na trudne tory... Wracam do świata.
Kuba gadał teraz z kolegami na drugim końcu korytarz...nic mi nie odpowiedział...ale kiedy odszedł?? Co ja jestem jakaś nie kontaktowa?? Coś jest nie tak... Jula!!
-Julka!!
-Jestem bez nerwów!-uśmiechnęła się.
-SOSM!!!-uśmiech spełzł z jej twarzy. To było nasze hasło znaczyło super ostry sygnał miłosny..
-Że kto???
Opowiedziałam jej tą historię, a ona pomimo swojego związku naprawdę się przejęła. Potrzebowałam rady mojej przyjaciółki, jakiejś zaufanej dla mnie osoby...dobrze, że jest...
Zadzwonił dzwonek...na przyrodę po której będzie następna przerwa, której nie znam przyszłości....